Conjunctivitis (bindvliesontsteking), Hordeolum (ontsteking van de talgklieren) en ooglidontstekingen.

De symptomen van conjunctivitis zijn rode ogen, branderige ogen, jeuk, gezwollen conjunctiva (bindvlies), druk op de ogen, een ernstige lichtgevoeligheid en/of samenklevende oogleden door afscheiding.

Conjunctivitis wordt veroorzaakt door bacteriën (chlamydia, haemophilus influenza, pneumococci, gonococci, staphylococcus), virussen (herpes, adenovirus, mazelen, rubella en windpokken), parasieten (vliegenlarven, wormen), allergieën (rhinoconjunctivitis, normaal gekoppeld aan hooikoorts) en externe stimuli. Niet-infectueuze oorzaken omvatten bijtende stoffen, letsels en vreemde voorwerpen in de ogen, evenals rook, UV-licht, stof of dampen. Een aandoening van de traanbuizen kan ook conjunctivitis veroorzaken. Conjunctivitis is een van de meest voorkomende ooginfecties.

De behandeling hangt van de oorzaak van de conjunctivitis af. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen bacteriële, virale en allergische conjunctivitis. U kunt het beste geen contactlenzen dragen tot de infectie is verdwenen.

Bacteriële conjunctivitis:
Een lichte vorm van bacteriële conjunctivitis verdwijnt meestal vanzelf en hoeft niet behandeld te worden. Oogdruppels of ooggel met antibiotica kan worden voorgeschreven om het genezingsproces te versnellen. Ernstige gevallen van conjunctivitis worden behandeld met een antibioticakuur.

Virale conjunctivitis:
Normaal kan virale conjunctivitis niet worden behandeld zonder de juiste medicatie. Koude compressen en kunsttranen kunnen gebruikt worden om de symptomen te beperken. Indien de infectie wordt veroorzaakt door een herpesvirus, kan Aciclovir worden voorgeschreven.

Allergische conjunctivitis:
Bij allergische conjunctivitis moet de allergie eerst worden bepaald. Alleen dan kan een behandeling met zogenaamde mastcelstabilisatoren en antihistamines (beide medicatie om allergiesymptomen te behandelen) worden opgestart, wat het immuunsysteem van de patiënt zal helpen om te aan met de allergie. Oogdruppels met cortisone kunnen worden voorgeschreven om de symptomen te beperken. Ook traanvocht en koude compressen kunnen helpen.

Er is geen manier om virale of bacteriële conjunctivitis te voorkomen. Indien de conjunctivitis wordt veroorzaakt door externe stimuli (rook, wind, UV-straling), is de beste benadering om contact hiermee te voorkomen. Probeer een sportbril te dragen met zijdelingse bescherming of een zonnebril.

Mensen met hordeolum klagen over pijn en druk in de betreffende zone. Dit kan voorkomen op zowel de bovenste als de onderste oogleden, ongeacht welke klier geïnfecteerd is geraakt. Bovendien dient er een onderscheid gemaakt te worden tussen een intern en extern hordeolum: een hordeolum internum bevindt zich echt in het ooglid. Hoewel dit vaak onzichtbaar is, leidt het tot en erg rood en gezwollen ooglid. Een extern hordeolum (ontsteking van de talgklier) is duidelijk zichtbaar.

Een hordeolum is een etterige ontsteking in de talgklieren van het ooglid. Dit wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie (meestal staphylococcus en in zeldzamere gevallen A-streptococci). Het abces heeft de vorm van een kleine korrel, vandaar de naam hordeum, wat gerst betekent in het Latijns. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken voor een infectie, zoals een gebrek aan hygiëne. Verschillende risicofactoren kunnen ook een hordeolum veroorzaken. Ze omvatten suikerziekte of een aangetast immuunsysteem. In beide gevallen werken de klieren niet zoals ze moeten werken, waardoor de bacteriën sneller kunnen vermenigvuldigen.

Patiënten mogen het hordeolum niet uitknijpen met hun vingers omdat de pus er voor zal zorgen dat de infectie zich zal verspreiden. Een hordeolum verdwijnt meestal vanzelf en vereist geen speciale behandeling. Toch kunnen stralingen van een warmtelamp, ontsmettende ooggel of oogdruppels met antibiotica het genezingsproces versnellen. Indien de hordeolum na enkele dagen niet is gekrompen, moet u een oogarts raadplegen.

Een stijg is een bacteriële infectie, wat betekent dat een goede hygiëne en oogzorg het risico op een infectie kunnen beperken. Met andere woorden, was uw handen regelmatig. Zeker voordat u uw ogen aanraakt. Een aangetast immuunsysteem is een andere risicofactor. Alle preventiemaatregelen zijn van toepassing, zoals een evenwichtig dieet en regelmatig bewegen.

Rode, gezwollen, jeukende en/of branderige oogleden wijzen meestal op een ooglidinfectie. Bovendien kan het voelen alsof er een vuiltje in het oog zit, kunnen de randen van het ooglid glanzen, kan er roos ontstaan op de wimpers en kunnen de wimpers uitvallen of samenkleven in de ochtend.

Ooglidinfecties ontstaan wanneer de talgklieren in de oogleden verstopt raken. Dit kan worden veroorzaakt door irritatie, een infectie of een overproductie van talg. De speciale klieren onder de oogleden scheiden talg af, dat over de ogen wordt verspreid wanneer we met de ogen knipperen, waardoor de oogleden eenvoudig over de ogen glijden. Indien er te veel talg wordt geproduceerd, kleven de klieren samen. Oogartsen noemen dit een niet-infectueuze ooglidontsteking, of seborroe. Vaak heeft een ooglidinfectie meerdere oorzaken. Het zogeheten 'triple S-syndroom' is het proces waarbij een ooglidinfectie en seborroe tegelijkertijd voorkomen als een infectie met stafylokokken en droge ogen (Sicca-syndroom). Stof, rook en tocht kunnen ook aanleiding geven tot een ooglidinfectie.

U kunt een ooglidinfectie voorkomen door de externe stimuli te voorkomen die deze veroorzaken. Deze omvatten irriterende stoffen zoals stof, rook en andere onzuiverheden in de lucht. Wanneer u tocht vermijdt, voorkomt u ook acute ooglidinfecties. Indien u lijdt aan chronische ooglidinfectie kunt u de symptomen beperken door uw oogleden dagelijks te reinigen.

De symptomen van hoornvliesinfecties zijn afhankelijk van de oorzaak en de plaats waar deze ontstaan. Wanneer het vaak ontstoken is (conjunctivitis), leiden mensen met hoornvliesinfecties vaak aan rode, waterige ogen die een water- of etterachtig vocht afscheiden. Bij een normaal hoornvlies zal de infectie normaal gesproken aan het oppervlak van het hoornvlies blijven. Bij een oppervlakkige infectie wordt alleen de buitenste laag (epitheel) van het hoornvlies wat wazig. Als de hoornlaag eronder (het stroma) echter ontstoken raakt, bijvoorbeeld ten gevolge van een letsel, zal dit leiden tot aanzienlijke vertroebeling in de vorm van een witte vlek. Indien de binnenste laag (endotheel) ontstoken raakt, kan het hoornvlies opzwellen. Keratitis veroorzaakt vaak intense pijn en ernstige hindering van het zicht.

De hoofdoorzaak is een bacteriële infectie door bijvoorbeeld onvoldoende zorg voor uw contactlenzen. Typische bacteriën omvatten pneumokokken, stafylokokken en streptokokken. Aandoeningen zoals suikerziekte of een aangetast immuunsysteem verhogen het risico op een bacteriële hoornvliesontsteking. Virussen kunnen ook een infectie veroorzaken. Het meestvoorkomende virussen zijn het adenovirus (verkoudheid), herpes simplex virus (koortslip) en het varicellazostervirus (waterpokken). In erg zeldzame gevallen kunnen hoornvliesinfecties ook worden veroorzaakt door een schimmel (candida albicans). De virussen vinden vaak hun weg naar de ogen door vuiltjes of in vervuild water, bijv. zwembadwater of verzorgingsproducten voor contactlenzen.

Niet-infectueuze triggers omvatten mechanisch irriterende voorwerpen (letsels, contactlenzen, wimpers of vuiltjes), alcoholverslaving, te veel uren aan een computer werken en onvoldoende traanvocht. Indien de traanbuizen onvoldoende traanvocht produceren of de kwaliteit van de traanfilm onvoldoende is, kan dit leiden tot chronisch droge ogen en dus ruwheid van het hoornvlies. Dit kan versterkt worden door ooglidvervormingen. Het traanvocht zal hierdoor niet egaal over het oog worden verdeeld.

Er zijn meerdere behandelingsmethodes, afhankelijk van de oorzaak van de hoornvliesinfectie.

Bacteriële infecties:
Een bacteriële hoornvliesinfectie kan doeltreffend worden behandeld met oogdruppels met antibiotica. De druppels zullen de verspreiding van virussen beperken en snel verlichting bieden.

Virale infecties:
Virale infecties worden normaal behandeld met een oogzalf en pillen. Veel oogartsen kiezen voor aciclovir, wat zowel wordt gebruikt voor de behandeling van waterpokken en het herpes simplex virus.

Chronisch droge ogen:
In dit geval krijgen patiënten normaal gesproken speciale oogdruppels die het traanvocht stabiliseren en de ogen vochtig houden.

De meestvoorkomende oorzaak van een bacteriële hoornvliesinfectie is slechte hygiëne bij zowel het inbrengen, uitnemen als bewaren van contactlenzen. Contactlensdragers kunnen dus hoornvliesontsteking voorkomen door voldoende zorg te dragen voor hun contactlenzen. Dit omvat:

• De contactlenzen niet langer dragen dan aanbevolen door de fabrikant
• Naleven van de instructie op de verpakking van de reinigingsvloeistoffen
• Regelmatig vervangen van de contactlenshouder
• De handen grondig wassen met zeep voordat u de lenzen aanraakt
• De lenzen nogmaals reinigen indien deze langer dan een week in de reinigingsoplossing liggen
• Hergebruik de reinigingsvloeistoffen niet

De tekenen van uveïtis zijn rode ogen, verhoogde productie van traanvocht, meer last van schittering, wazig zicht en pijn bij het uitoefenen van druk op het oog. Patiënten klagen vaak dat ze vlokken of slierten zien.

Uveïtis is een overkoepelende term voor een aantal aandoeningen in het binnenste oogsegment en zorgt ervoor dat delen van het uvea ontstoken raken. Er zijn zo veel verschillende oorzaken, dat we ze hier niet allemaal in detail kunnen bespreken. Oogartsen maken een onderscheid tussen uveïtis vooraan (anterieur), centraal (intermediair) en achteraan (posterieur).

Er bestaan een aantal mogelijke behandelingsopties, afhankelijk van het type uveïtis. De behandeling van uveïtis is het aanpakken van de ontsteking in het oog om de symptomen te beperken. Hiervoor worden oogdruppels gebruikt die de pupillen verwijden en ontstekingsremmende werking hebben (bijv. atropine, scopolamine en tropicamide). Indien de uveïtis werd veroorzaakt door een infectie, kunnen antibiotica en antivirale geneesmiddelen helpen.

Er is momenteel geen manier om uveïtis te voorkomen.

De symptomen van een infectie worden bepaald door hun oorzaak. Er zijn veel mogelijke oorzaken voor een ooginfectie en er zijn geen standaardsymptomen. Bij veel ooginfecties raakt de conjunctiva ontstoken en ervaart de patiënt een licht of ernstig brandend gevoel en een waterige, slijmerige of etterachtige afscheiding. Bij bacteriële infecties worden de ogen meestal rood en bij virale infecties worden ze roze.

Een ooginfectie wordt veroorzaakt door virussen, bacteriën, parasieten of schimmels. Allergieën kunnen ook ooginfecties veroorzaken. De meestvoorkomende oorzaak van een ooginfectie zijn virussen, die zich normaal aan de binnenkant van het ooglid of het oppervlak van het oog manifesteren. Histoplasmose (schimmelinfectie) en het herpesvirus zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken van ooginfecties, net zoals de Soa's chlamydia en gonorroe.

Een infectie wordt op een bepaalde manier behandeld, wederom afhankelijk van de oorzaak. Afhankelijk van de ernst van de infectie kan dit worden behandeld met antibiotica of oogdruppels. Deze behandelingsoptie wordt overwogen indien de symptomen niet verdwijnen na drie dagen. Bacteriële en veel virale infecties verdwijnen normaal gesproken zonder behandeling. Patiënten die lijden aan acute symptomen ervaren meestal verlichting door te koelen. Huismiddeltjes zoals Eyebright, beschikbaar als druppels of thee, kunnen de symptomen beperken. Indien de patiënt lijdt aan allergische ooginfectie, kan de allergie worden behandeld met antihistamines. Ze zullen de allergische reacties, zoals jeuken en niezen, drastisch verlagen in het lichaam.

Ooginfecties worden normaal veroorzaakt door uw ogen aan te raken met vieze handen. In dit geval zijn zorg en een goede hygiëne de meest doeltreffende vorm van preventie. Indien u in contact komt met een besmet persoon of mogelijk besmette voorwerpen, moet u uw handen regelmatig wassen en wordt aangeraden om uw gezicht niet aan te raken en niet in uw ogen te wrijven.